Γιατί δεν απαγορεύεται η χρήση και η πώληση καπνού;

Είναι γνωστό χάρη σε αναρίθμητες επιστημονικές μελέτες καπνός σκοτώνει? αλλά όχι μόνο προκαλεί μεγάλη θνησιμότητα κάθε χρόνο, αλλά προκαλεί και μια σειρά αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία όχι μόνο του ατόμου που καπνίζει αλλά και των γύρω του (που ονομάζονται παθητικοί καπνιστές).

Και είναι ότι ενώ κάθε χρόνο περισσότεροι από 53.000 καπνιστές πεθαίνουν στην Ισπανία, εκτιμάται ότι κάθε 10 λεπτά πεθαίνει ένα άτομο στη χώρα μας ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης καπνού.

Οι συνέπειες του καπνίσματος στους καπνιστές είναι περισσότερο από προφανείς: πλήττουν σοβαρά ολόκληρο το σώμα, από το αναπνευστικό σύστημα έως το πεπτικό σύστημα, περνώντας από το κυκλοφορικό σύστημα και το ίδιο το γεννητικό σύστημα (επηρεάζοντας τη γονιμότητα και των δύο ανδρών από τη γυναίκα).

Αλλά στην περίπτωση παθητικών καπνιστών, οι συνέπειες μπορεί να είναι ακόμη χειρότερες, καθώς ο καπνός που εισπνέεται από τον μη καπνιστή περιέχει περισσότερες τοξίνες και καρκινογόνες ουσίες από τον καπνό που εισπνέει ο καπνιστής. Στην πραγματικότητα, το 15% του καπνού που εκπέμπει το τσιγάρο εισπνέεται από το καπνιστή, ενώ το 85% είναι διασκορπισμένο στον αέρα.

Το ερώτημα είναι κάτι περισσότερο από προφανές: γιατί, λοιπόν, δεν απαγορεύεται τόσο η πώληση και η κατανάλωση καπνού στη χώρα μας; Η απάντηση φαίνεται να είναι ακόμα σαφέστερη, αν και προτιμάμε να την αφήσουμε αργότερα.

Παρουσιάζουν την πρώτη αγωγή εναντίον του ισπανικού κράτους για «παθητικότητα και αμέλεια»,

Σήμερα μάθαμε ότι ένας δικηγόρος της Σεβίλλης θα παρουσιάσει ένα καταγγελία κατά των ισπανικών υγειονομικών αρχών, εξαιτίας της "αμέλειάς του" και της "παθητικότητας" στον έλεγχο του καπνού, ακριβώς για να επιτρέψει τόσο την παρουσία όσο και την εμπορία πολύ τοξικών προϊόντων στα τσιγάρα.

Όλα αυτά στο όνομα ενός 55χρονου άνδρα που κατοικεί στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα και πάσχει από καρκίνο και έχει χάσει την ομιλία του λόγω μιας ασθένειας που οι γιατροί διαπιστεύουν σχετίζεται άμεσα με τον καπνό.

Στην καταγγελία του, ο δικηγόρος Fernando Osuna δηλώνει ότι οι ισπανικές υγειονομικές αρχές είναι υπεύθυνες για τον έλεγχο του καπνού, επειδή η παθητικότητα και η αμέλειά τους δεν εμπόδισαν την εισαγωγή εθιστικών και επιβλαβών ουσιών στα τσιγάρα.

Ή, για να το θέσω με άλλο τρόπο: οι ισπανικές υγειονομικές αρχές δεν ενδιαφέρονται πολύ για την υγεία των πολιτών τους.

Γιατί δεν απαγορεύεται ο καπνός στην Ισπανία;

Πριν απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση, πρέπει να επαναλάβουμε μερικά βασικά ερωτήματα που, παρόλο που είναι ανησυχητικά, θα μας απασχολούσαν ακόμα περισσότερο γιατί το ισπανικό κράτος δεν απαγορεύει την πώληση και την κατανάλωση καπνού:

Στην Ισπανία, κάθε χρόνο πεθαίνουν περισσότεροι από 53.000 καπνιστές.
Στην Ευρώπη, το κάπνισμα προκαλεί 1,2 εκατομμύρια θανάτους κάθε χρόνο.
Έχει άμεση σχέση με την εμφάνιση 29 ασθενειών: 10 τύπους καρκίνου και περισσότερο από το 50% των καρδιαγγειακών παθήσεων.
Ο καπνός που εκπέμπει ένα αναμμένο τσιγάρο περιέχει περισσότερες από 4.000 διαφορετικές ουσίες. Από αυτά, περισσότερα από 300 είναι καρκινογόνα.
Το σώμα μας χρειάζεται 70 χρόνια για να εξαλείψει το κάδμιο, ένα βαρέων μετάλλων που υπάρχει στο τσιγάρο.
Ο καπνός τσιγάρου που ο καπνιστής δεν εισπνέει περιέχει καρκινογόνες ουσίες 100 φορές υψηλότερες από αυτές που εισπνέουν.

Σε αυτό το σημείο και γνωρίζοντας κάποια λιγότερο ανησυχητικά στοιχεία και στατιστικές, είναι δύσκολο να σκεφτούμε πώς οι ισπανικές υγειονομικές αρχές δεν αγωνίζονται για την απαγόρευση της κατανάλωσης καπνού (όπως και για άλλα παράνομα ναρκωτικά).

Το ερώτημα είναι σαφές: γιατί όχι; Η απάντηση πρέπει να βρεθεί στα έσοδα που αποκομίζει το ισπανικό κράτος από την εμπορία του καπνού. Στην πραγματικότητα, περίπου το 80% της τιμής του καπνού αντιστοιχεί σε φόρους.

Για να βάλουμε ένα απλό παράδειγμα, η συλλογή από τους ειδικούς φόρους ήταν το 2011 ύψους 7.260 εκατ. ευρώ. Στο σχήμα αυτό πρέπει να προσθέσουμε το εισόδημα που προέρχεται από τον ΦΠΑ: 1,697 εκατομμύρια ευρώ. Συνολικά: 8,957 εκατομμύρια ευρώ συλλέγονται.

Πιθανώς η απάντηση στην ερώτηση που οδηγεί αυτό το σημείωμα έχει ήδη δοθεί.

Όντως, όλοι οι εμπειρογνώμονες συμφωνούν σήμερα ότι ο έλεγχος της επιδημίας του καπνού είναι εφικτός μόνο μέσω μιας συνολικής δράσης σχετικά με τη ζήτηση καπνού και όχι στην προσφορά (δηλαδή απαγορεύεται).

Η πιο λογική θέση βρίσκεται στις περισσότερες περιπτώσεις σε ένα ενδιάμεσο σημείο: ούτε η συνολική παραχώρηση (όπως συμβαίνει σήμερα με τις διάφορες ουσίες που υπάρχουν στον καπνό) ούτε η πλήρης απαγόρευση. Δηλαδή, υπάρχει μια πολύ αυστηρότερη ρύθμιση από την άποψη της δημόσιας υγείας σε όλους τους τομείς της: από την παραγωγή έως τις πωλήσεις, μέσω της διανομής, της διαφήμισης, της προώθησης και της κατανάλωσης.

Εικόνα | incurable_hippie Αυτό το άρθρο δημοσιεύεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς.Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντικαταστήσει τη διαβούλευση με έναν γιατρό. Σας συμβουλεύουμε να συμβουλευτείτε τον Αξιόπιστο γιατρό σας. ΘέματαΚαρκίνος