Τρώγοντας χωρίς πείνα: γιατί το κάνουμε
Το έχουμε κάνει όλοι με μία φορά: έχουμε ένα γεμάτο στομάχι και όμως βρίσκουμε λίγο φαγητό στην κουζίνα ή στο ψυγείο και αντί να το αποθηκεύσουμε και να το κρατήσουμε για άλλη μια φορά το τρώμε, ακόμα και χωρίς να πεινάμε. Επιπλέον, εάν αυτό το τμήμα της τροφής είναι ένα κομμάτι cheesecake ή ένα κέικ σοκολάτας η επιθυμία τείνει να είναι ακόμα μεγαλύτερη. Αλλά, γιατί το κάνουμε πραγματικά; Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό "Αναφορές κυττάρων" και πραγματοποιήθηκε από τη Rutgers Robert Wood Johnson Medical School τρώμε χωρίς πείνα απουσία ορμόνης του εγκεφάλου, η οποία θα ενθαρρύνει την υπερκατανάλωση μόνο για καθαρή ευχαρίστηση.
Προφανώς, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν μια ορμόνη γνωστή ως πεπτίδιο-1 γλυκαγόνης (GLP-1) μειώθηκε στο κεντρικό νευρικό σύστημα εργαστηριακών ποντικών, θα έπρεπε να καταναλώνουν περισσότερα τρόφιμα με υψηλότερη περιεκτικότητα σε λιπαρά και επίσης να τρώνε περισσότερα το συνηθισμένο, πάντα υπερβολικό. Στην πραγματικότητα, διαπιστώθηκε ότι σε εκείνους τους ποντικούς στους οποίους προκλήθηκε η ανεπάρκεια αυτής της ορμόνης, κατέληξαν να τρώνε πέρα από τις θερμιδικές ανάγκες, δείχνοντας με τη σειρά τους αύξηση της προτίμησης για τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά.
Ωστόσο, όταν η σηματοδότηση της ορμόνης πεπτιδίου-1 γλυκαγόνης βελτιώθηκε στους εγκεφάλους αυτών των ίδιων ποντικών, ήταν καλύτερα να μπλοκάρουν την προτίμηση των τροφίμων με υψηλή παρουσία λιπών.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η στόχευση νευρώνων στο μεσολομυϊκό ντοπαμινεργικό σύστημα (το κύκλωμα ανταμοιβής του εγκεφάλου) θα βοηθούσε στον έλεγχο τόσο της υπερκατανάλωσης όσο και της παχυσαρκίας με λιγότερες παρενέργειες, αντί να στοχεύει ολόκληρο το σώμα. Με αυτό τον τρόπο, εάν για παράδειγμα ενεργοποιηθεί η ορμόνη GLP-1 στο μεσολομυϊκό σύστημα, εμποδίζει την επικοινωνία μεταξύ νευρώνων που επικοινωνούν για τον έλεγχο των συμπεριφορών ανταμοιβής, έτσι ώστε να καταναλώνεται λιγότερη τροφή και επιπλέον να προτιμάται η προτίμηση για τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος.
Σύμφωνα με τα λόγια των συγγραφέων της μελέτης, αυτές είναι οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν εθιστικές συμπεριφορές όπως η κατανάλωση αλκοόλ, ο εθισμός στη νικοτίνη ή η κατάχρηση ναρκωτικών. Επομένως, οι συνέπειες των αποτελεσμάτων αυτής της μελέτης θα ήταν μεγαλύτερες, καθώς θα βοηθούσαν στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι λειτουργίες που πραγματοποιούνται από τα πεπτίδια GLP-1 θα επηρέαζαν τις συμπεριφορές των κινήτρων.
Όπως βλέπουμε σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, η κατανάλωση (όχι μόνο γιατί, αλλά πόσο και πότε) είναι μια συμπεριφορά που ελέγχεται από το κεντρικό νευρικό σύστημα, η οποία παρέχει τη δυνατότητα στο σώμα μας να ανταποκρίνεται στο περιβάλλον του. Επομένως, αντιμετωπίζουμε μια σημαντική και χρήσιμη παρατήρηση για να κατανοήσουμε το κίνητρο που μας οδηγεί να τρώμε για απόλαυση αντί για ενέργεια.
Ποια είναι η ορμόνη GLP-1; Γιατί είναι;
Το πεπτίδιο-ορμόνη γλυκογόνου-1, γνωστό και ως πεπτίδια GLP-1, αποτελείται από μικρές ουσίες αμινοξέων που, μεταξύ άλλων κύριων λειτουργιών, καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα μας ρυθμίζει τις διατροφικές συμπεριφορές.
Είναι πεπτίδια που εκκρίνονται από κύτταρα τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο λεπτό έντερο και είναι «σχεδιασμένα» για να κάνουν τον εγκέφαλό μας να γνωρίζει ότι είμαστε ήδη ικανοποιημένοι, οδηγώντας μας να σταματήσουμε να τρώμε. Δηλαδή, συμβάλλουν στη ρύθμιση της όρεξης.
