Αυτοάνοση ηπατίτιδα: όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτεθεί στο ήπαρ
Το αυτοάνοση ηπατίτιδα είναι μια ασθένεια που σχετίζεται με το ήπαρ, η οποία τείνει να εμφανίζεται όταν υπάρχει διαταραχές στο ανοσοποιητικό σύστημα και την προκαλούν να ενεργοποιήσει την επίθεση κατά των ηπατικών κυττάρων. Γι 'αυτό το όργανο επιτυγχάνεται αποζημίωση, καθώς το ίδιο το σώμα επιτίθεται στα κύτταρα που είναι απαραίτητα για να είναι υγιές το ήπαρ και να λειτουργεί σωστά.
Είναι πιθανό αυτή η ασθένεια να μην είναι εμφανής κατά την πρώτη ιατρική εξέταση, οπότε είναι κοινό ότι μπορεί να συγχέεται με την ασθένεια κίρρωση ή με άλλους τύπους ηπατίτιδας, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με χρόνια ηπατίτιδα ή οξεία ηπατίτιδα, συνήθως επειδή είναι σύνηθες να εμφανίζονται συμπτώματα παρόμοια με αυτά που προκύπτουν με οποιαδήποτε από αυτές τις 3 καταστάσεις.
Προηγουμένως, η αυτοάνοση ηπατίτιδα ήταν γνωστή ως Lupoidεπειδή έχει παρόμοια συμπτώματα συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, από αντιπυρηνικά αντισώματα που βρίσκονται στην ασθένεια. Στη συνέχεια, μετονομάστηκε αυτοάνοση ηπατίτιδα, δεδομένου ότι δεν είχε καμία σχέση με τον λύκο.
Αυτή η ασθένεια είναι σπάνια. Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζουμε τα αίτια και τα συμπτώματα για να αποφύγουμε την επιπλοκή και να γίνουμε χρόνια.
Τι είναι η αυτοάνοση ηπατίτιδα;
Βασικά, Η αυτοάνοση ηπατίτιδα είναι μια ασθένεια του ήπατος στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται και καταστρέφει τα ηπατικά κύτταρα. Αυτό σημαίνει ότι οι φυσικοί και κανονικοί αμυντικοί μηχανισμοί του ίδιου του οργανισμού μας είναι εκείνοι που αντιδρούν αρνητικά έναντι των διαφόρων ηπατικών κυττάρων, επιτίθενται και καταστρέφοντάς τα.
Έχει την ιδιαιτερότητα ότι πρόκειται για ηπατίτιδα που δεν μπορεί να προληφθεί και που τείνει να γίνει χρόνια παρά το γεγονός ότι τα συμπτώματά της βελτιώνονται με τη συνταγογράφηση και τη χορήγηση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων.
Ποια είναι τα αίτια της; Γιατί συμβαίνει
Δεν υπάρχουν ακόμα αιτίες που να είναι εμφανείς σε αυτή την ασθένεια, επομένως λέγεται ότι δεν μπορεί να αποτραπεί.
Ένας από αυτούς θα μπορούσε να είναι η γενετική, καθώς σε πολλές περιπτώσεις η ασθένεια έχει εμφανιστεί σε συγγενείς ανθρώπων που έχουν αυτοάνοση κατάσταση. Μια άλλη πιθανότητα είναι να εκτίθενται σε τοξικά περιβάλλοντα, τα οποία θα μπορούσαν να επιδεινώσουν την ασθένεια. Η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν αποδεικνύεται και πρέπει να γνωρίζουμε την υγεία του ήπατος μας.
Η αυτοάνοση ηπατίτιδα είναι στην πραγματικότητα σπάνια, επηρεάζοντας κυρίως τα κορίτσια και τις νέες γυναίκες, αν και μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά και στους άνδρες.
Η αυτοάνοση ηπατίτιδα είναι πιο συχνή σε κορίτσια και νεαρές γυναίκες. Έχει μια προϋπόθεση στο 70% των περιπτώσεων στο γυναικείο φύλο, δεν υπάρχει ακριβής ηλικία στην οποία μπορεί να συμβεί, ωστόσο είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί στην εφηβεία ή στην είσοδο της ενηλικίωσης.
Εάν αυτή η ασθένεια ανακαλυφθεί όταν βρίσκεται ήδη στο χρόνιο στάδιο της, μπορεί να αντιμετωπιστεί και να σταθεροποιηθεί, ωστόσο μπορεί να διαρκέσει για χρόνια ή ακόμα και μια ζωή. Έτσι, πρέπει να γνωρίζουμε πολύ καλά τα συμπτώματα για τον έλεγχο της αυτοάνοσης ηπατίτιδας εγκαίρως.
Συμπτώματα αυτοάνοσης ηπατίτιδας
Όταν αυτά τα συμπτώματα είναι παρόντα, είναι πολύ πιθανό ότι πάσχετε από αυτοάνοση ηπατίτιδα. Τα συμπτώματα είναι:
- Κόπωση και κόπωση.
- Κοιλιακή δυσφορία
- Γενική κακουχία
- Ίκτερος
- Ηπατομεγαλία
- Αγγειακές αράχνες στο δέρμα.
- Πόνοι στις αρθρώσεις
- Κνησμός
Σε ακανόνιστες περιπτώσεις, υπάρχουν ασθενείς που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα και μόνο οι αιματολογικές εξετάσεις αποδεικνύονται υψηλά τρανσαμινάσες.
Εάν έχουν κίρρωση του ήπατος, μπορεί να έχουν συμπτώματα όπως υγρό στην κοιλιακή κοιλότητα ή ασκίτη. και διανοητική σύγχυση ή ηπατική εγκεφαλοπάθεια.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Η ασθένεια έχει τη δυνατότητα να την ελέγχει με φάρμακα. Ωστόσο, σε πολύ μικρό ποσοστό παρουσιάζεται μια πλήρης θεραπεία. Με τη θεραπεία είναι δυνατόν να ελεγχθούν οι δοκιμασίες της ηπατικής λειτουργίας, αν και μακροπρόθεσμα η νόσος επανεμφανίζεται κατά την έξοδο από τα φάρμακα, είναι σύνηθες να την ελέγχει και να τη διατηρεί στο ελάχιστο χάρη σε μια χαμηλή δόση της θεραπείας που έχει προηγουμένως εφαρμοστεί.
Η θεραπεία βασίζεται στην εφαρμογή ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων ( πρεδνιζόνη) σε συνδυασμό με αζαθειοπρίνη, ανάλογα με την περίπτωση. Το θετικό είναι ότι η θεραπεία είναι πλήρως λειτουργική, βελτιστοποιεί και παρατείνει την επιβίωση των περισσότερων ασθενών.
Η θεραπεία εφαρμόζεται για μερικές εβδομάδες και στη συνέχεια μειώνεται σιγά-σιγά, για να διατηρούνται οι επιθέσεις ενάντια στο ήπαρ υπό έλεγχο. Εάν η θεραπεία ξαφνικά ανασταλεί, είναι φυσιολογικό ότι υπάρχουν υποτροπές, παρόλο που αυτή τη φορά θα ήταν ευκολότερο να ελεγχθούν.
Η δόση θα πρέπει να μειωθεί και εάν η πρεδνιζόνη εφαρμοστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να εμφανιστούν ανεπιθύμητες ενέργειες: διαβήτης, απώλεια οστικής μάζας, καταρράκτης, υψηλή αρτηριακή πίεση.
Καθώς κάθε ασθένεια και κάθε ασθενής είναι διαφορετικές, δεν δέχονται όλοι την πρεδνιζόνη με τον ίδιο τρόπο, μπορούν επίσης να δοκιμάσουν η βουδεσονίδη, η κυκλοσπορίνη, η τακρόλιμους και το μυοφελλονικό.
Όταν λαμβάνεται κατάλληλη θεραπεία, ο ασθενής είναι πιθανό να βελτιωθεί σημαντικά. Διαφορετικά, όπως σε ένα κίρρωση του ήπατος, μπορεί να μην δέχονται τη θεραπεία με τον ίδιο τρόπο και αν αυτή είναι η διάγνωση, τότε πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο μεταμόσχευσης ήπατος.
Δεν είναι δυνατή η αυτο-φαρμακευτική ή η αυτοδιάγνωση, είναι απολύτως απαραίτητο να γίνουν εργαστηριακές εξετάσεις και μαγνητικοί συντονισμοί εγκεκριμένοι από το γιατρό, έτσι ώστε να επαληθευτεί η παρουσία της νόσου και να μην είναι άλλο που παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα. Αυτό το άρθρο δημοσιεύεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντικαταστήσει τη διαβούλευση με έναν γιατρό. Σας συμβουλεύουμε να συμβουλευτείτε τον Αξιόπιστο γιατρό σας. ΘέματαΑσθένειες του ήπατος
