Υπερδραστικότητα: τι είναι η ADHD και ποια είναι τα συμπτώματά της

Ο όρος υπερδραστηριότητα Σήμερα διευρύνεται. Πολλές φορές αυτή η λέξη χρησιμοποιείται ή γενικεύεται σε ενεργές συμπεριφορές ή θεωρούμε "πιο ενεργό από το κανονικό".

Τι είναι "φυσιολογικό"; Αυτό που κάποτε ήταν ένα ανήσυχο παιδί ξαφνικά είναι πλέον υπερκινητικό, βάζουμε τους συναγερμούς και το παίρνουμε αμέσως σε ειδικό. Τότε θα εξηγήσουμε λίγο περισσότερο σε βάθος τι είναι ADHD ( Διαταραχή υπερκινητικότητας λόγω έλλειψης προσοχής).

Τι είναι η ADHD;

Είναι α νευροβιολογική διαταραχή που προέρχεται από την παιδική ηλικία. Αυτό συνεπάγεται ένα πρότυπο έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα ή / και παρορμητικότητα. Όχι όλα τα παιδιά με αυτή τη διαταραχή εκδηλώνουν αυτά τα συμπτώματα με την ίδια ένταση.

Με άλλα λόγια, ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ μπορεί να έχει συμπτώματα έλλειψης προσοχής υπερκινητικότητας αλλά όχι παρορμητικότητας και ένα άλλο παιδί μπορεί απλά να αναφέρει ένα από αυτά τα 3 συμπτώματα μεμονωμένα.

Λόγω της επιπλοκής αυτής της διαταραχής, δεν μπορούσε να εντοπιστεί μια ενιαία αιτία. Είναι κατανοητό ότι πρόκειται για ετερογενή διαταραχή που παράγεται από το συνδυασμό διαφόρων παραγόντων κινδύνου, κυρίως γενετικών και περιβαλλοντικών.

Μερικοί περιβαλλοντικοί παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν είναι (μεταξύ άλλων): τραυματικοί εγκεφαλικοί τραυματισμοί, μολύνσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος, πρόωρη ζωή, τοξική κατανάλωση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή χαμηλό βάρος γέννησης. Θεωρείται ότι το ποσοστό κληρονομούμενης ADHD είναι 76%.

Τα συμπτώματα της Διαταραχής Υπερκινητικότητας Ελλειμματικής Προσοχής

Επί του παρόντος, υπάρχουν δύο συστήματα διεθνούς ταξινόμησης κριτηρίων για τη διάγνωση της ΔΕΠ-Υ: το DSM-5 (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών), η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία και η Διεθνής Ταξινόμηση των Νοσημάτων (CIE) της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Υγεία (ΠΟΥ).

Σε αυτή την περίπτωση θα περιγράψουμε τα διαγνωστικά κριτήρια σύμφωνα με το DSM-5, καθώς είναι το πιο χρησιμοποιούμενο από επαγγελματίες σε όλο τον κόσμο και επίσης αναθεωρείται περιοδικά σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες και ανακαλύψεις.

Θυμηθείτε ότι η ADHD μπορεί να εμφανιστεί με: έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα ή / και παρορμητικότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το DSM-5 διαχωρίζει τη διάγνωση σε αυτές τις δύο πτυχές:

Τα συμπτώματα του ελλείμματος προσοχής (δυσκολία στην προσοχή)

Έξι (ή περισσότερα) από τα ακόλουθα συμπτώματα έχουν διατηρηθεί για τουλάχιστον 6 μήνες σε βαθμό που δεν συμφωνεί με το επίπεδο ανάπτυξης και επηρεάζει άμεσα τις κοινωνικές και ακαδημαϊκές / εργασιακές δραστηριότητες:

Συχνά αποτυγχάνει να δώσει τη δέουσα προσοχή σε λεπτομέρειες ή απρόσεκτα λάθη γίνονται στο σχολείο, κατά την εργασία ή κατά τη διάρκεια άλλων δραστηριοτήτων.
Συχνά δυσκολεύεται να διατηρήσει την προσοχή σε δραστηριότητες αναψυχής ή δραστηριότητες.
Συχνά δεν φαίνεται να ακούει όταν του μιλάει άμεσα.
Συχνά δεν ακολουθεί τις οδηγίες και δεν ολοκληρώνει την εργασία, τις δουλειές ή τις εργασίες.
Συχνά δυσκολεύεται να οργανώνει καθήκοντα και δραστηριότητες.
Συχνά αποφεύγει, αντιπαθεί ή δεν είναι ενθουσιώδης για την εκκίνηση εργασιών που απαιτούν διαρκή ψυχική προσπάθεια.
Συχνά χάνει τα πράγματα που απαιτούνται για εργασίες ή δραστηριότητες.
Συχνά αποσπάται συχνά από εξωτερικά ερεθίσματα.
Ξεχνά συχνά τις καθημερινές δραστηριότητες.

Συμπτώματα υπερευαισθησίας και παρορμητικότητας

Συχνά γκρινιάζει ή χτυπάει με τα χέρια ή τα πόδια του ή σκίζει στο κάθισμα.
Εμφανίζεται συχνά σε καταστάσεις όπου αναμένεται να παραμείνει καθισμένη.
Συχνά τρέχει ή ανεβαίνει σε καταστάσεις όπου δεν είναι κατάλληλο.
Συχνά δεν μπορεί να παίξει ή να ασχοληθεί ήσυχα με ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
Είναι συχνά "απασχολημένος", ενεργώντας σαν να "οδηγείται από μια μηχανή".
Συχνά μιλά υπερβολικά.
Συχνά ανταποκρίνεται απροσδόκητα ή πριν ολοκληρωθεί μια ερώτηση.
Συχνά είναι δύσκολο να περιμένει τη σειρά του.
Συχνά διακόπτει ή παρεμβαίνει σε άλλους.

Εκτός από αυτούς τους περιγραφείς, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία προσθέτει ότι μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει να ήταν παρόντα πριν από την ηλικία των 12 ετών, ώστε τα συμπτώματα να γίνονται εμφανή σε τουλάχιστον δύο διαφορετικά πλαίσια (σπίτι, σχολείο, φίλοι, κλπ.), ότι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι τα συμπτώματα αυτά παρεμποδίζουν την κοινωνική, ακαδημαϊκή ή επαγγελματική λειτουργία και τέλος τονίζουν ότι αυτά τα συμπτώματα δεν πρέπει να προκαλούνται από μια άλλη διαταραχή που ορίζει καλύτερα την κατάσταση του ασθενούς.

Μετά από αυτό το σύντομο ορισμό του τι σημαίνει η ADHD και τα κριτήρια που οδηγούν στη διάγνωσή της, συνιστούμε να συμβουλεύεστε πάντα τον παιδίατρό σας και να εξηγήσετε την κατάσταση πριν λάβετε οποιαδήποτε απόφαση και επισημάνετε το παιδί σας με τον όρο ADHD. Μπορεί να σας καθοδηγήσει ως επαγγελματίας στον τομέα. Αυτό το άρθρο δημοσιεύεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντικαταστήσει τη διαβούλευση με έναν ψυχολόγο. Σας συμβουλεύουμε να συμβουλευτείτε τον αξιόπιστο ψυχολόγο σας.