Ανακαλύψτε την ιστορία του Hachikō, του πιστού σκυλιού της Ιαπωνίας
Καθ 'όλη τη μακρά και μακρά ιστορία της, η Ιαπωνία μας άφησε ιστορίες και ιστορίες για να θυμηθούμε. Πολλοί από αυτούς μπορεί να είναι απλοί μύθοι ή μύθοι χωρίς κάποια βάση. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι που, παρόλες πολλές δεκαετίες πίσω τους, έχουν χρησιμεύσει ως μάθημα για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Είναι η περίπτωση Hachikō, ο σκύλος του πρωταγωνιστή της αγάπης Ακίτα αυτής της ιστορίας γεμάτος αγάπη, εμπιστοσύνη, πίστη και πάνω απ 'όλα πιστότητα προς τον φίλο, τον πλοίαρχο και τον σύντροφό του.
Κάνοντας λίγο στο παρασκήνιο, το αγαπημένο μας κουτί γεννήθηκε μακριά από το γεμάτο κόσμο. Το έκανε ακριβώς σε ένα αγρόκτημα στην πόλη Odate, κοντά στο νομό Akita, γύρω στο 1924. Ο Hachikō αφαιρέθηκε γρήγορα από τη μητέρα και τους αδελφούς του για να κατευθυνθούν σε μια πόλη τεράστια όπως το Τόκιο. Ωστόσο, ο πρωταγωνιστής μας δεν κράτησε πολύ μόνο στην πρωτεύουσα της χώρας του Ανερχόμενου Ήλιου.
Ο Hachikō και ο δάσκαλός του γίνονται αδιάσπαστοι φίλοι
Μόλις έφτασε στο σταθμό Shibuya, ήρθε στα χέρια του Eisaburo Ueno, ένας ταπεινός καθηγητής από το Τμήμα Γεωργίας του Πανεπιστημίου του Τόκιο. Πρέπει να ειπωθεί ότι αυτός ο ιαπωνικός δάσκαλος ήταν αρχικά λίγο απρόθυμος να μείνει με αυτή την Ακίτα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο προηγούμενος σκύλος του είχε πεθάνει μόλις πριν από μερικές εβδομάδες, αφήνοντάς τον με μεγάλο πόνο και κενό.
Αν και αυτό φάνηκε να ασχολείται ελάχιστα με τον σκύλο πρωταγωνιστή αυτής της ιστορίας. Σύντομα μετά την εγκατάστασή του στο σπίτι του νέου ιδιοκτήτη του, και οι Eisaburo και Hachikō έγιναν αδιάσπαστοι φίλοι. Αυτό αυξήθηκε περαιτέρω όταν η κόρη του καθηγητή του Τόκυο έγινε ανεξάρτητη και άφησε το σπίτι τελείως μόνο για τους δυο.
Ήταν από τη στιγμή που ο σκύλος και ο πλοίαρχος έγιναν καρφιά και σάρκα. Τόσο πολύ, ο Hachikō συνοδευόταν πάντοτε από τον κ. Ueno στο σταθμό του τρένου για να πει αντίο και να του ευχηθώ την τύχη στο έργο του. Αυτό έγινε ένα είδος ρουτίνας. Σε ένα είδος αδιάψευστου αγώνα αγάπης μεταξύ των δύο μερών. Στην πραγματικότητα, αυτή η περίεργη ιστορία άρχισε να γίνεται διάσημη σε όλες τις γειτονιές εκείνης της εποχής, γεγονός που οδήγησε σε αυτό το σκυλί έγινε γνωστό ακόμα και στις πιο αφιλόξενες γωνιές της Ιαπωνίας.
Η κακοτυχία κρέμεται από τον Hachikō
Ωστόσο, στις 21 Μαΐου 1925, η ατυχία κυριάρχησε πάνω από αυτούς τους δύο φίλους. Ο Eisaburo Ueno πέθανε από καρδιακή προσβολή ενώ διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Τόκυο ενάντια σε όλες τις πιθανότητες. Αντιμέτωπη με αυτό το ατυχές αποτέλεσμα, ο Hachikō ήταν και πάλι μόνος στον κόσμο. Επιπλέον, αυτός ο σκύλος δεν μπορούσε να αφομοιώσει ότι είχε χάσει τον κύριό του για πάντα και έτσι τον περιμένει κάθε μέρα στο σιδηροδρομικό σταθμό όπως είχε κάνει πολύ καιρό πριν.
Αλλά συνειδητοποίησε ότι ο καθηγητής δεν επέστρεψε ποτέ. Ποτέ δεν βγήκε από το τρένο από το σταθμό Shibuya όπως πάντα έκανε συνηθισμένα. Κάτι συμβαίνει. Ο Χάτσικο ήξερε ότι κάτι πρέπει να έχει συμβεί στον πιστό σύντροφό του. Αλλά δεν τον ένοιαζε. Εκεί παρέμεινε στο σταθμό για εννέα χρόνια μέχρι που πέθανε το 1935.
Παρά το θάνατό του, η κληρονομιά αυτού του κατοικίδιου ζώου παραμένει σε ισχύ μέχρι σήμερα. Μας έδειξε ότι η αγάπη και η φιλία είναι μία από τις πιο σημαντικές αξίες που έχουν τα ανθρώπινα όντα.
Hachikō μας έδωσε το μάθημα ότι πρέπει να είμαστε πάντα στο πλευρό των αγαπημένων μας. Όχι μόνο σε στιγμές μέγιστης ευτυχίας. Αλλά και σε εκείνες τις στιγμές ατυχίας όπου όλα φαίνονται χαμένα.
Ο τόπος των κατοίκων της Ιαπωνίας ήταν τόσο αιχμαλωτισμένος από αυτή την ιστορία ότι το 1947 ένα μεγάλο χάλκινο άγαλμα ανεγέρθηκε στη μνήμη του, ακριβώς στον ίδιο σταθμό του Shibuya όπου ο Hachikō περίμενε τον φίλο του με ένθερμο τρόπο. Πολλοί θρύλοι και μύθοι λένε ότι όποιος αγγίζει τον αγκάθι της μορφής αυτής, θα επιστρέψει στην ιαπωνική πόλη Τόκιο άλλη φορά στη ζωή του, αλλά αυτή τη φορά συνοδεύεται από έναν αγαπημένο ή συνεργάτη που θα επεξεργαστεί την αιώνια αγάπη και πιστότητα.
Πιστώσεις των εικόνων - Wiki Commons
